Beskid Wyspowy. Na Mogielicę przez Jasień i Krzystonów

Jest kilka takich szczytów, na które chętnie się wraca. I kilka takich, które mają w sobie jakąś aurę, takich, które "od zawsze" przyciągały umysły okolicznych mieszkańców i do dziś przyciągają wędrowców. Mogielica, najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego należy do obu tych kategorii, a przy tym jest jedną z najpiękniejszych gór w Polsce. Jesienno - zimową porą powróciłam na Mogielicę, tym razem żółtym szlakiem przez Jasień i Krzystonów.

Lubomierz Przysłop - Jasień - Kutrzyca

Wysiadamy na przełęczy Przysłop Lubomierski, skąd wyruszyć można zarówno w Beskid Wyspowy jak i w Gorce. Choć w mroźnej, porannej aurze kusi Cukiernia na Przysłopie serwująca szarlotkę i gorącą kawę nie możemy przecież zacząć wyprawy od jedzenia! Odnajdujemy żółte znaki i wyruszamy na szlak. Zaskakuje nas ilość śniegu, spodziewaliśmy się raczej pojedynczych płatów na północnych stokach, a białego puchu leży na szlaku dobrych kilka centymetrów. Cóż, niespodziewanie z ostatniej jesiennej wycieczki zrobiła nam się pierwsza zimowa :)

Widok na Gorce

Najpierw wędrujemy między zabudowaniami przy akompaniamencie wiejskich czworonożnych strażników. Następnie skręcamy w polną drogę. Za nami piętrzą się ciemne grzbiety wschodniej części Gorców, przed nami w dali majaczy nasz cel - Mogielica. Wędrujemy przyjemnym lasem przeplatanym licznymi polanami i doskonałymi punktami widokowymi. 
 

Jesień walczy z zimą

Daleko za nami z chmur wyłoniła się polska Kilimandżaro - Babia Góra, malowniczo przysypana śniegiem, dużo bliżej widzimy wyspy - Szczebel, Lubogoszcz i Ćwilin. Pierwszy szczyt w dniu dzisiejszym - Jasień (1052 m n.p.m.), zdobywamy po prawie dwóch godzinach marszu (który zbyt często zamieniał się w łazęgę, przerwy na herbatę i zdjęcia). Tuż pod szczytem bierze początek szlak zielony, my nadal pilnujemy żółtej farby i po chwili osiągamy wierzchołek. 

Na Jasieniu

Śniegu jest coraz więcej. Po kilkunastu minutach docieramy na Polanę Skalnę i szczyt Kutrzycy (1051 m n.p.m.) uznawanej za drugi wierzchołek Jasienia. To doskonały punkt widokowy na Gorce, Pieniny, Beskid Sądecki i Tatry Wysokie. 

Jest pięknie. Robimy tu dłuższy popas, pijemy herbatę i cieszymy oczy widokami. Nie chce się ruszać dalej.

Polana Skalne

>> Zobacz także: Zima w Pieninach. Wędrówka na Trzy Korony

Kutrzyca - Krzystonów - przeł. pod Mogielicą

W końcu opuszczamy Kutrzycę. Teraz idziemy mocno w dół. Zejście wymaga nie lada wysiłku, bo bukowe liście, błoto i śnieg na jednej drodze stanowią karkołomną mieszankę. Docieramy do Krzystonowa (1012 m n.p.m.), w pobliżu którego funkcjonuje w sezonie letnim studencka baza namiotowa Polana Wały. Dziś polana pod szczytem jest opustoszała, a sam Krzystonów mało wyróżniający się, więc szybko schodzimy w dół. 
 

Jesienno - zimowy szlak

Gdzieś po drodze mijamy Mały Krzystonów, ale tutaj, w bukowym lesie skupieni jesteśmy tylko na tym co mamy pod nogami. Gdzieś zgubiły się widoki, przecinamy kolejne poziomice. Zejście jest mozolne, strome i daje nam w kość. Z tym większą radością witamy wiatę na przełęczy pod Mogielicą. 
 

Narada sztabu pod Mogielicą

Robimy sobie kolejny popas i zbieramy siły przed atakiem szczytowym na królową.

Mogielica, królowa Beskidu Wyspowego

Do naszych żółtych znaków dołączyły niebieskie ze Szczawy Bukówki (do której zamierzamy wracać) i obie farby towarzyszą nam w drodze na szczyt. 
 

Kopa Mogielicy z charakterystyczną wieżą

Teraz dla odmiany trochę się wspinamy. Opuszczamy cichy bukowy las i wychodzimy na rozległą otwartą przestrzeń, Polanę Stumorgową. Dochodzimy do jej krańca, padamy na ławeczki i cieszymy oczy drugim w tym dniu złotym widokiem. Przed nami Modyń, pasmo Radziejowej, Pieniny, pasmo Lubania w Gorcach, wybitne szczyty Beskidu Wyspowego, a na horyzoncie biała, podarta koronka Tatr. 

Stumorgowa Polana

Słoneczko świeci i dopada nas błogie lenistwo, ale przecież trzeba zdobyć szczyt.  No to ruszamy! I tu zaczęła się najtrudniejsza część naszej dzisiejszej wyprawy - kamienie, śnieg i mokre liście oraz coraz gęstsze poziomice sprawiły, że nie było nam do śmiechu. Na szczęście to tylko kilka minut mozolnej wędrówki. I jesteśmy! 

Na Mogielicy

Na początku wspomniałam, ze Mogielica to taka góra z aurą. Podobnie jak Lubań Wielki z dawien dawna cieszyła się niezbyt dobrą sławą. I nie chodzi nawet o zbójników, ze słynnym Józefem Baczyńskim na czele, którzy mieli się ukrywać na jej zboczach (a przy okazji ukryć swoje skarby na tutejszych halach i pod tzw. Zbójnickim Stołem). Już sam źródłosłów nazwy Mogielica budzi nieprzyjemne skojarzenia. Miała być górą mogił, na której stokach zostawiano ciała ludzi, którzy gwałtownie odeszli z tego świata - samobójców, morderców i zamordowanych. W czasie II wojny światowej na zboczach góry operowali partyzanci. Tu w styczniu 1944 r. miała miejsce katastrofa samolotu niemieckiego Heinkel 111.  Cała załoga zginęła, a cenniejsze wyposażenie wymontowali partyzanci. Podobno do dzisiaj okoliczni mieszkańcy przechowują fragmenty pechowego samolotu.

I widok z wieży

Wierzchołek Mogielicy objęty jest ochroną rezerwatową. Na szczycie wzrok przykuwają liczne kapliczki. Jest także wieża widokowa. Nie możemy sobie odmówić wspinaczki po 68 schodkach na samą górę. Wiatr chce nam głowy urwać, ale i tak warto było się tu wdrapać. Widok jest rozległy, do pejzaży z Hali Stumorgi doszły nam zabudowania Limanowej, z góry przypominające pasące się owieczki. 

>> Zobacz także: Lubań w Gorcach. Relacja ze szlaku       
                             Beskid Wyspowy. Na Ćwilin i Śnieżnicę

Schodzimy tym samym szlakiem, aż do gościnnej wiaty na przełęczy. Wybieramy szlak niebieski do Szczawy Bukówki. Idziemy najpierw szutrową drogą, która później zamienia się w leśną ścieżkę, tak strasznie błotnistą, że do celu docieramy umorusani jak nieboskie stworzenia. 
 

Przez błota i kałuże

Naszą przygodę kończymy tuż za mostem na Kamienicy. Wśród nawoływań sikor i raniuszków czekamy na nasz autobus.

 

Informacje praktyczne:

Całość trasy: 6,5 h (łącznie z odpoczynkiem)

Długość trasy: około 16 km

Trudność: szlak łatwy, jedynie w kilku opisanych momentach wymaga mocnych kolan i dobrych butów. Ogólnie dobrze oznakowany, poza nielicznymi wyjątkami przed Jasieniem