Co najbardziej lubię w podróżowaniu? Trzy powody z pobocza drogi

Lubię podróżować. To oczywiste stwierdzenie, gdy prowadzi się bloga o takiej tematyce. Można tu godzinami mówić o pasji, sposobie na życie, hobby, odskoczni od szarej rzeczywistości. Dlaczego lubię podróżować to pytanie raczej z tych głupich, bo przyczyn jest wiele, a niektóre ciężko zwerbalizować.  Lubię poznawać ludzi, przybywać do miejsc, których nie znam i wracać do tych dobrze mi znanych. Lubię się uczyć nowych rzeczy. Ale są trzy rzeczy, może mniej oczywiste, prze które podróżowanie zawsze będzie dla mnie na pierwszym miejscu.

1. Oswajanie przestrzeni

Przyjeżdżam w kompletnie nieznane mi miejsce. Znam adres mojego miejsca noclegowego, wcześniej popatrzyłam na mapę, wiem mniej więcej jak się tam dostać. Wysiadam na nieznanym dworcu, za znakami idę do ulicy, której nazwa coś mi mówi. Wędruję ulicami, przyglądam się otoczeniu. Docieram do miejsca noclegowego. I teraz zaczyna się oswajanie przestrzeni. Proces zachodzi samoistnie, po prostu wędrując po okolicy nieznane ulice, szlaki stają się moje. Znam skróty, mam swoje ulubione miejsca. Nic nie mówiące nazwy stają się bliskie. Wyjeżdżam z miejsca, z którym zdążyłam się zaprzyjaźnić. Już nigdy słowa Szamotuły, Piotrkowska, Góra Cisowa nie będą dla mnie tylko nazwami.

2. Kilometry uciekające spod butów

Nic nie daje mi takiego poczucia wolności jak piesza wędrówka. I nie chodzi tu o widoki, poczucie nieograniczonej przestrzeni (co odczuwam szczególnie mocno w Bieszczadach).  Dla mnie sama wędrówka to chyba coś na kształt medytacji. Lubię pokonywać kolejne kilometry, lubię to przejście poza granicę zmęczenia, gdy po prostu się idzie, nie myśląc o bólu, w ciszy, słysząc tylko własne myśli. Lubię wędrować poboczem drogi, mijać wsie i pola, lubię po prostu iść przed siebie. Wędrówka to moja mantra i moja modlitwa.

3. Dworce i pociągi

Jak wiecie rzadko podróżuję samochodem, choć czasem mi się zdarza. Dlaczego? O niektórych przyczynach dowiecie się z Dekalogu Podróżnika. Niewymienioną jest fakt, że szalenie lubię dworce. Dopiero w huku dworca czuję, że jestem w podróży. Zawsze przychodzę wcześniej. Obserwuję pasażerów, patrzę dokąd odjeżdżają pociągi i autobusy. Widzę te dziesiątki, setki możliwych dróg i chcę wyjechać. Wreszcie - uwielbiam pociągi. Mogę nimi jeździć godzinami i patrzeć na nie bez końca. W alternatywnej rzeczywistości mogę być konduktorem albo maszynistą.

Podzielicie się swoimi przemyśleniami? Za co lubicie podróże? Jaka podróż jest najlepsza?