Muzea krakowskie: Podziemia Rynku

Gdy w 2005 r. rozpoczynał się remont Rynku Głównego w Krakowie nikt chyba nie przypuszczał, jaką ilość skarbów skrywa ziemia. Ilość tak wielką, że zadecydowano o udostępnieniu efektów pięcioletniej, mozolnej pracy archeologów szerokiej publiczności. Oddział Muzeum Historycznego miasta Krakowa Podziemia Rynku stał się w niedługim czasie jedną z największych atrakcji Grodu Kraka. Dlaczego? Spróbujemy odpowiedzieć na to pytanie, a przy okazji pobawić się w archeologów odkrywając średniowieczny Kraków warstwa po warstwie, cofając się coraz dalej i dalej w czasie, aż do przedkolacyjnych początków miasta. Gotowi?

Kurtynę oddzielającą współczesność od średniowiecza stanowi hologram ze scenami z życia codziennego mieszczan wyświetlany na kropelkach pary. Przekraczamy granicę i znajdujemy się w innej rzeczywistości. Dobiega nas gwar rozmów, kłótnie przekupniów i gdzieś z wysoka Hejnał Mariacki. Jesteśmy na jednym z największych placów targowych Europy, o czym przypominają nam liczne tablice i ekrany multimedialne (m.in. o europejskich szlakach handlowych, pokrywających się z naszymi dzisiejszymi głównymi drogami), a także eksponaty zgromadzone w gablotach- monety, przedmioty codziennego użytku, biżuteria.

Bez wątpienia Kraków wjechał do historii na bałwanie soli, i taki bałwan tutaj mamy, są sztabki miedzi i prawdziwy kolos- bochen ołowiu (o wadze 693 kg!). Dowiadujemy się, że jak nam trzeba za mąka i olejem to najlepiej na Sławkowską, a jak za ołowiem, to do wylotu Brackiej. Ważymy się także dawną krakowską miarą (jeśli jesteście ciekawi, ile waży autorka, efekt na zdjęciu poniżej).

 

Odkrywamy kolejne warstwy. Oto widzimy bruki z XIII w., z widocznymi jeszcze koleinami po wozach. Zwróćcie uwagę, jesteśmy kilka metrów pod ziemią, a pierwotnie to tutaj był poziom gruntu.

I nagle przed nami pożar, płoną drewniane domostwa. Dotarliśmy do 1241 r., pod Kraków podchodzą zagony tatarskie. Chociaż pierwotna osada w wyniku najazdu doszczętnie spłonęła, to jednak kataklizm dał początek czemuś nowemu. Gdy przystąpiono do odbudowy, miastu nadano nową formę. W 1257 r. Kraków lokowano na prawie magdeburskim, a w miejscu spalonego okołu powstał dobrze nam znany rynek.

Podczas prac archeologicznych naukowcy odkryli ponad 170 grobów.  Na podstawie wzrostu pochowanych ustalono, że średni wzrost krakowianina w XIII w. wynosił 170 cm, a krakowianki 158 cm, sto lat później mieszkańcy skurczyli się o 2 cm.

W kolejnej części ekspozycji odkrywamy piwnice tzw. Kramów Bogatych, które szpalerem ciągnęły się wzdłuż Sukiennic, tego najstarszego domu towarowego Polski. Poznajemy tajniki poszczególnych rzemiosł, a także kulisy prowadzonych prac archeologicznych.

Zwiedzanie kończymy oglądając kolejno pięć filmów opowiadających dzieje Krakowa od czasów najdawniejszych po II wojnę światową. Muzeum opuszczamy po 2, 5 godz.

Co czyni je tak ciekawym? Na pewno liczne multimedia i efekty audiowizualne które uprzyjemnią zwiedzanie szczególnie najmłodszym. Na mnie wrażenie zrobiła ta podróż w czasie, która uświadomiła mi jak wiele ukryte jest przed naszymi oczami i jak niezwykłym miastem był i chyba nadal jest Kraków.

A jeśli mało Wam jeszcze muzeów poczytajcie o Muzeum Historii Żydów Polskich Polin